Je bent jong en je wilt wat: een mooie toekomst
Smokkelaarsfee: 2 x 1700 euro; gekregen/geleend Aantal pogingen: 1 Reisduur: 20 dagen Het beloofde land: Oostenrijk
Droom: baan vinden als schilder en vader worden Foto Linelle Deunk
Jonge mannen uit alle windstreken portretteerden fotografe Linelle Deunk en journaliste Ingrid Spelt op het Griekse eiland Kos. Beide vrouwen waren tijdens een vakantie op Kos geraakt door de vluchtelingen op het eiland. Ze reisden samen terug en maakten in een week tijd portretten van jonge mannen. Vluchtelingen, migranten, vakantiegangers, scholieren: allen jong, met een trendy uiterlijk. Mannen van verschillende afkomst, met verschillende achtergronden. Gevraagd naar hun toekomstdroom, blijkt deze verrassend vaak hetzelfde: gelukkig worden, met een goede baan en een gezin.
“Deze zomer was ik samen met mijn gezin op vakantie in Griekenland. We zijn onder meer naar Kos geweest. Vlak na het boeken van de reis kwamen er berichten over de grote stroom vluchtelingen naar het eiland. Ik kreeg reacties als ‘zou je niet annuleren?, ‘let wel goed op je spullen’ en ‘je gaat zeker mooie foto’s maken?’ We zullen wel zien, dacht ik.”
Op het eiland hoef je de vluchtelingen niet te zien, het concentreert zich tot Kos stad. “We hebben de vluchtelingen niet echt opgezocht. Ik voelde me wat opgelaten, in onze huurauto, vakantie vierend, naar het strand, geld uitgevend, terwijl ik wist dat ik niet onverschillig was. De laatste dag van de vakantie kreeg ik het te kwaad. Ik wilde er heen, maar de vrijwilligersorganisatie bleek die week net te zijn opgedoekt. Ik heb mijn man gevraagd me af te zetten bij de Lidl en ben met tassen vol boodschappen de straat op gegaan. Met mijn dochter ben ik naar de vluchtelingen gegaan en daar hebben we uren met ze gepraat. Heel beperkt, maar het hielp wel om het voor mij een gezicht te geven en die paar te laten voelen dat we ze zagen.”
De dag daarna vertrekt het gezin naar huis. Eenmaal thuis wordt Deunk benaderd door journaliste Spelt. “Ze had op mijn Facebookpagina gezien dat ik op Kos was. Ze was daar zelf ook geweest. We hadden allebei het gevoel dat we terug moesten, dat hebben toen we gelijk besloten.”
En dus gaat het tweetal terug naar het Griekse eiland. “Ingrid had ook haar zoon mee. Deze keer zagen we op het eiland vooral jonge mannen. Tijdens mijn vakantie waren er meer jonge gezinnen.” Dan is zoeken naar de beste invalshoek. “Veel van onze eerdere ideeën zagen we terug in reportages in de krant. Bijvoorbeeld over wat vluchtelingen in hun rugzak hebben zitten. Het begrip voor de gezinnen en kinderen is er meestal wel, maar die grote groep mannen zien mensen als bedreiging. Jonge mannen, in dezelfde leeftijd als onze zonen en qua haardracht en kleding niet te onderscheiden van onze zonen. Maar hun wieg heeft toevallig ergens anders gestaan.”
Het duo besluit zich te richten op de jonge mannen. Dat zijn niet alleen vluchtelingen. Ook migranten, scholieren en hulpverleners worden geportretteerd. Ze krijgen allemaal dezelfde vragen. Over hun achtergrond en toekomstdromen. Die blijken veelal hetzelfde. Een goede baan, een gezin. “Eigenlijk lijken we allemaal op elkaar. Dat vormt meestal ook de basis voor mijn werk. Vaak veroordelen mensen anderen alleen maar omdat ze tot een bepaalde groep behoren. Bijvoorbeeld de Syrische vluchtelingen. Maar praat je met een individu, hoor je zijn verhaal en kijk je iemand recht in de ogen, dan zie ik toch veel overeenkomsten.”
“Een aantal van de geportretteerde jongens hebben we in de vroege ochtend aan het strand ontmoet toen ze met de boot aankwamen. Het ontroerde me dat die jongens vrijwel allemaal als eerste hun moeder bellen. Ik heb ze aan de lijn gehad, de moeders, ze moeten vertellen dat hun kind veilig was aangekomen. Ze konden hun geluk niet op.”
“Het is een lastige kwestie, wat je politiek gezien ook vindt. Denk maar aan de verdeeldheid omtrent economische migranten. Het zoeken naar een betere toekomst deden we vroeger al en nu nog steeds. Ik begrijp het wel dat je plannen maakt voor een betere toekomst. De economische migranten denken dat ze in het Westen een betere baan kunnen vinden. Of dat gaat lukken, is maar de vraag. Tegelijkertijd hoor ik vaak Nederlandse ouders om me heen trots vertellen over hun zoon of dochter die in het buitenland stage loopt of een baan zoekt.” Relativering is wat dat betreft op zijn plaats. Dat is precies wat Deunk in haar werk tracht te doen. “Ik probeer altijd een andere menselijke kant te laten zien.”
Meer informatie: www.linelledeunk.nl.
