Stillevens als familieportretten
Eenzaamheid, gebroken kinderen en afstandelijkheid: uitgebeeld met glazen en flessen. Met zijn stillevens creëert fotograaf Ron Greve als het ware familieportretten. Het werk komt voort uit ervaringen uit zijn eigen leven: hij groeide op met een alcoholistische vader en een niet-beschermende moeder. “Mijn werk is niet therapeutisch, dat zeker niet. Maar ik houd van fotografie met een ziel. Dit werk komt voort uit mijn kennis en mijn ervaringen. Mensen hoeven het werk niet mooi te vinden, maar het raakt hen wel, zeker als ze het verhaal erachter kennen.”
Het werk groeide vanzelf, legt Greve uit. “Als fotograaf ben ik altijd met stillevens bezig geweest, bijvoorbeeld om lichttestjes te doen. Het is een vorm van zelfstudie. Tijdens het spelen met glazen en flessen deden de opstellingen me aan familieportretten denken. Oude familieportretten vind ik interessant. Ik ben altijd opzoek naar de dissonant in de foto. Die persoon die iets te veel glimlacht of juist niet. De persoon die iets verder van de rest weg staat. De persoon die zich lijkt weg te trekken uit de groep. Het op de eerste plaats vredige familieportret draagt een verhaal van beschadigde of vervallen familie banden in zich.”
Deze familiebanden laat hij zien in zijn stillevens. “Door het formaat van de foto’s en de opstelling van de flessen en grazen krijgen deze iets menselijks. Dankzij de opstelling lijkt het net een familie. De glazen beelden kinderen uit, de flessen staan voor de ouders. Door het variëren in opstelling zorg ik voor dynamiek. Met kleuren zorg ik voor contrast, wat het beeld kracht geeft of ze zorgen juist voor rust, wanneer kleuren elkaar opheffen.”
Greve wil met deze foto’s een andere kant van families laten zien. “Ik maak de verborgen beschadigingen in een gezin zichtbaar. Het glas is een metafoor voor kwetsbaarheid en geeft het beeld een statisch verstild karakter. Met de stillevens laat ik gebroken families zien, zonder deze recht in het gezicht van de toeschouwer te werpen. In eerste instantie ziet het er prachtig gestileerd uit, maar daaronder zit een diepere laag, die maakt dat mensen langer kijken. De contrasterende kleuren en de verstilling in het beeld maken de eenzaamheid en verdriet voelbaar voor de toeschouwer.”
Naast zijn vrije werk maakt de fotograaf ook werk in opdracht. Hij richt zich op internationale opdrachten voor culinaire fotografie, geënsceneerde fotografie en met name zakelijke portretten. Voor zijn autonome werk wordt hij vertegenwoordigd door IQ kunst in Zwolle en, heel bijzonder, Art Gogo in Shanghai. “Een vriend van me, Peter Riezebos(schrijver van het boek ‘Van mavo tot Harvard’) zag mijn werk en zei: jij moet naar Shanghai. In China kijken ze anders tegen kunst aan. In Nederland wil men vaak niet veel betalen voor kunst en al helemaal niet voor fotografie. In China hebben ze meer waardering voor kunst.”
Aanzet voor succes
Zeven werken uit ‘In Relation’ zijn doorlopend te zien in Shanghai. In Nederland worden van 16 september tot en met 14 oktober vijf stukken uit de serie ‘In Relation’ gepresenteerd door galerie Fransastic bij het Double Tree Hotel by Hilton op de NDSM in Amsterdam. Deze exposities moeten de eerste aanzet zijn voor succes. “Over vijf jaar hoop ik te kunnen leven van vrij werk. De culinaire fotografie en portretten wil ik dan als zijstapjes erbij doen. Het is wellicht een ambitieus doel, maar ik vind dat je wat dat betreft beter hoog kan inzetten.” Meer informatie: www.rgfotowerk.nl.
