Strijd tegen psychische problemen
Voor haar afstuderen heeft Sanne Romeijn een heel persoonlijk project gemaakt: een serie over haar vriend Victor en hun relatie. Victor heeft psychische problemen en dit heeft een grote impact. Niet alleen op hem, maar ook op Sanne en hun relatie. Terwijl Sanne haar ambities nastreeft, onder meer door het afronden van haar studie fotografie, blijft Victor worstelen. In deze serie laat ze de gevolgen van deze strijd zien, deels in de hoop dat anderen zich hierin herkennen. Haar werk is samen met dat van andere studenten te zien tijdens Epilogue in LP2 (naast het Nederlands Fotomuseum) aan de Wilhelminakade in Rotterdam, van 4 tot 8 juli.
“Mijn vriend heeft te maken met psychische problemen. Hij slaapt gemiddeld drie uur per nacht, heeft last van sombere gedachten. Hij heeft geen duidelijke ambitie of visie voor zijn toekomst. Regelmatig heeft hij ’s nachts last van aanvallen – een soort combinatie tussen een psychose en epileptische aanval. Wat dit precies veroorzaakt, weten ze nog niet. De aanvallen krijgt hij soms meermaals per week. Dan kan ik niet naast hem slapen, maar moet ik op de bank gaan liggen.”
“Ik was zeventien toen ik verkering met Victor kreeg. Op die leeftijd ligt de wereld aan je voeten. Ik had veel plannen en wilde vooral mijn passie volgen. Victor had dit veel minder en wist niet goed wat hij wilde doen. Het lastige vind ik dat niemand hem kan helpen. Hij moet het zelf doen. Dat maakt je soms wanhopig. Ik heb me regelmatig afgevraagd hoe het verder moest. Hij heeft op momenten zelfs aangegeven dat hij het zou begrijpen wanneer ik bij hem weg zou gaan. Omdat hij niet goed in zijn vel zit, wil hij bijvoorbeeld op dit moment geen kinderen op de wereld zetten. Wat ik heel goed begrijp. Maar dat zijn wel dingen waar je op een gegeven moment over na wil denken. Toch zijn we nog bij elkaar. Hij werkt namelijk wel aan zijn problemen, er is een stijgende lijn te zien. Dat is ook nodig, anders hou je het natuurlijk niet vol. Daarnaast hebben we ook veel mooie en bijzondere momenten samen.”
PTSS
“Ik werk graag aan projecten die me persoonlijk raken. Eerder heb ik een vriend van ons, met PTSS, gefotografeerd. Dat stond iets verder van me af, maar het onderwerp vond ik heel aangrijpend. Hij vond het prima om mee te werken, maar dacht dat het na een aantal keer foto’s maken wel klaar was. Hij realiseerde zich niet dat je bij een dergelijk project meermaals foto’s gaat maken, soms wellicht dingen voor je gevoel herhaalt.”
“Dat had Victor ook een beetje. Al vond hij het helemaal oké om mee te werken aan mijn eindproject. Ik heb hem meerdere keren uitgelegd wat dit uiteindelijk zou betekenen. En er ook bij gezegd dat hij zich moest realiseren dat hij aan de muur komt te hangen tijdens de expositie. Dat vond hij geen probleem. Hij ziet dit project als kans, om mensen te kunnen laten zien hoe hij zich voelt. Vooral voor mensen die daar niet echt een beeld bij hebben. Het is een grote stap voor hem, hij heeft zich niet eerder zo blootgesteld.”
Dichter bij elkaar
“Dankzij dit project zijn we dichter bij elkaar gekomen. Kan ik hem beter begrijpen. Veel beelden hebben we in samenspraak gemaakt. Daardoor hebben we veel meer over onze situatie gepraat. In het dagelijks leven is daar niet altijd tijd of ruimte voor, maar nu moest het wel. Er is een wisselwerking ontstaan tussen Victor en mij in de fotografie. Het project heeft hem geholpen. Hij stelt zich sindsdien meer voor mij en zijn omgeving open.”
“Victor is in de afgelopen tien jaar bij verschillende psychologen geweest. Vier jaar geleden vond hij iemand met wie het klikte. Daarnaast krijgt hij medicatie. Momenteel doen neurologen onderzoek naar de aanvallen die hij ’s nachts krijgt. Hopelijk kunnen ze hem dan verder helpen.”
Persoonlijk
“Ik vind het spannend om deze serie te tonen aan het publiek. Ik heb expres nog niets laten zien aan vrienden of familie. Ik vind dat ze de hele serie in z’n geheel moeten zien. In de toekomst wil ik graag dit soort werk blijven maken: series die me persoonlijk raken, voor bijvoorbeeld een organisatie of magazine. Dat hoeft overigens niet over iemand in mijn directe omgeving te zijn, het mag ook een onderwerp zijn dat me aangaat of interesseert. Daarnaast ga ik voorlopig een aantal dagen op de Fotovakschool werken en blijf ik bij fotografe Dana Lixenberg assisteren.” Meer informatie: www.sanneromeijn.com.
