Een tweelingzus op duizenden kilometers afstand
Hoe is het om een tweelingzus te hebben die op duizenden kilometers afstand woont? Het is dagelijkse kost voor Celia. Geboren in Bolivia en na drie dagen afgestaan omdat haar ouders niet twee kinderen tegelijk konden zorgen. Celia groeide op in België; Julietta, haar 5 minuten oudere zus, bleef. Fotografe Aleid Denier van der Gon volgde Celia op een van haar reizen naar haar biologische familie. Beide thema’s, adoptie en tweelingen, zijn van persoonlijke betekenis voor Aleid. Ze is zelf tweeling en haar zus is geadopteerd.
“Wat dat betreft was een heel interessant project,” aldus de fotografe. “Mooi hoe deze twee thema’s hierin samenkomen. Ik ben zelf tweeling en heb daarom raakvlakken met Celia. Ik weet hoe het is om tweeling te zijn. Dat heeft positieve, maar ook minder positieve kanten. Vaak heb je als tweeling een extra sterke band met elkaar. Maar soms is het ook moeilijk. Bijvoorbeeld vanwege de manier waarop je door anderen bejegend wordt.”
Quechua
Vanaf haar negende reist Celia naar haar geboorteland. Eerst om de drie jaar, met haar ouders. Nu gaat ze zelf, als het lukt, jaarlijks haar biologische familie opzoeken. Ze wil een band opbouwen met haar familie. Daarom probeert ze tijdens haar reizen zoveel mogelijk tijd met hen door te brengen. De taalbarrière maakt het soms lastig. “Haar familie spreekt Spaans, maar vooral Quechua. Inmiddels spreekt Celia een klein beetje Spaans, maar Quechua beheerst ze niet.”
Het leven in Bolivia is heel anders dan hier. “Mensen wonen, leven en slapen meestal in één kamer. We hebben onder meer gelogeerd bij een zus van Celia. In die ene kamer stonden twee bedden, waar we met z’n allen sliepen. Het hele gebouw deelt één toilet, dat zich buiten bevindt. De mensen zijn heel hartelijk en gastvrij. Zo werd Celia ook ontvangen door haar familie. Ze keken heel erg naar haar bezoek uit.”
Grimmig
De laatste dagen in Bolivia waren spannend. “Er was net een mijnwerkersopstand, de wegen waren gebarricadeerd. We hebben acht uur gelopen met onze bagage. De sfeer was grimmig.”
Buitenland
Voor de keuze voor fotografie, studeerde ze Culturele Antropologie. “Ik ben nieuwsgierig naar andere mensen, andere werelden. Hoe ze met elkaar communiceren, de keuzen die ze maken, hoe ze hun leven inrichten. Ik verblijf graag in het buitenland. Niet alleen op doorreis, maar vooral door deel uit te maken van hun leven, voor zover dat mogelijk is.”
Het is niet de eerste keer dat haar werk in Naarden hangt. Toch is Aleid vereerd. “Met dit werk wil ik niet alleen aandacht vragen voor hoe het is om geadopteerd te zijn. Ik vind het belangrijk dat er ook aandacht is voor de biologische familie. Het is nogal wat om een kind af te staan. Dat is een moeilijke beslissing, een beslissing die je niet zomaar naast je neerlegt. Voor de ouders van Celia is het belangrijk om te weten dat ze goed terecht is gekomen. Dat maakt voor hen de acceptatie makkelijker.”
Adoptie
“Daarnaast vind ik het interessant om te zien hoe je daar mee omgaat, twee families. Het zoeken naar wat je van de ene familie hebt, en wat van de ander. In hoeverre zijn genen en omgeving van invloed? Ik volg al langere tijd een Amerikaans gezin dat twee Afro-Amerikaans kinderen heeft geadopteerd. Het is een open adoptie, het adoptiegezin heeft contact met het biologische gezin. Daar is geen sprake van een taalbarrière, daarom wilde ik ook graag een ander project over dit onderwerp maken. Via via ben ik in contact gekomen met Celia. Ze stond er direct voor open, ik mocht met haar mee op reis. Ik heb meteen een ticket geboekt. Drie weken later zijn we naar Bolivia gegaan.”
Verdieping
In dit project komen meerdere interesses van Aleid samen. “Het was een heel bijzondere ervaring. Een dergelijke serie zorgt tevens voor verdieping. Daar ben ik ook naar op zoek.” Meer informatie: www.aleiddenier.com.
Werk uit de serie ‘Altiplano Reunion, a Twin Returns’, is tijdens Fotofestival Naarden te zien in het Vestingmuseum / Y-Kazemat.
